Το μάθημα Ιστορία και Θεωρία 7: Πλευρές του Ελληνικού μοντερνισμού  

(Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Ε.Μ.Π)
έχει το 2018-2019 ως θέμα του, τα βραβεία των αρχιτεκτονικών διαγωνισμών των τελευταίων 100 ετών στην Ελλάδα τα οποία κατά βάση δεν υλοποιήθηκαν.

Μια εναλλακτική ιστορία της ελληνικής αρχιτεκτονικής θα γραφτεί στην ιστοσελίδα μιας ουτοπίας. Ένα πειραματικό εγχείρημα να αποδοθεί μέσω μερικών μοντέλων εικονικά το πώς θα ήταν η πόλη μας, η Αθήνα, αν όλα τα σχεδιασμένα κτίρια που δεν υλοποιήθηκαν ποτέ, βρίσκονταν σε μία πραγματικότητα δυναμική, προσφέροντας έτσι τη μία οπτική: του πως θα φαίνονταν τα δεδομένα κτίρια στην πόλη,  αποσιωπώντας κατά μία έννοια τη δεύτερη οπτική: του πώς  θα ήταν η πόλη αν τη συγκροτούσαν όλα εκείνα τα κτίρια, που σίγουρα θα επηρέαζαν και τα γειτονικά τους. Εκεί η ουτοπία φαντάζει διπλή, μιας και σαν σε ντόμινο η μία ιδέα φέρνει την άλλη κι οι αλλαγές δεν αφήνουν την πόλη ανέγγιχτη.

Η αρχιτεκτονική ιστορία γράφεται από όσα κτίζονται αλλά και από όσα.. ΔΕΝ κτίζονται. Ιδέες, προτάσεις, μελέτες, διαγωνισμοί επηρεάζουν την ιστορία και θεωρία της αρχιτεκτονικής συνεχώς. 

Σκίτσα, σχέδια, μακέτες, αναπαραστάσεις έργων τα οποία δεν υλοποιήθηκαν ποτέ, επηρεάζουν συχνά  πολύ περισσότερο από έργα κτισμένα.


Ορισμένα "άκτιστα κτίσματα" μπορεί να είναι πολύ πιο σημαντικά, δυνατά, "πραγματικά" από άλλα που υλοποιήθηκαν. Έργα μικρά ή μεγάλα, γνωστά ή άγνωστα, κατασκευές που βρίσκονται στους μεταφορικούς "χώρους" της σκέψης και της φαντασίας μας μπορεί να είναι πολύ πιο "αληθινές" από κτισμένες κατασκευές που βρίσκονται γύρω μας.